Vandaag waren op zoek naar het middelpunt van Nederland, nabij Lunteren en reden we met de fiets een smal paadje in wat duidelijk geen fietspad meer was. Stug doorrijden is dan de enige optie want de onbekende bestemming was een uitdaging om te vinden. Over het smalle pad groeien prachtige planten met grote bladeren. We waren er al een flink aantal gepasseerd toen ik me realiseerde dat het de Berenklauw moest zijn. Ooit had ik gelezen dat de plant grote schade kan toebrengen aan de huid, omdat het sap furocoumarinen bevat, die sterk fototoxisch zijn. Blootstelling aan zonlicht na contact met het sap kan na 24 uur rode jeukende vlekken veroorzaken, die gevolgd worden door zwelling en blaarvorming. De ene soort is gevaarlijker dan de andere, maar het verschil er tussen weet ik niet.

Moeten we verder rijden? Teruggaan? Bij een wat breder stukje pad konden we de fietsen draaien en zijn we toch maar teruggereden naar veiliger plaatsen. Het pad was toch een beetje te smal.

Maar wat is het mooi om die planten van nabij te zien. Het zijn witte bloemen in veelstralige schermen. De bladeren hebben een prachtige nerf. Velden stonden ermee vol.

Het middelpunt van Nederland hebben we uiteindelijk nog niet gezien…