Zomaar sinds een paar weken hebben we weer contact. Meestal zagen we elkaar als stellen, maar nu als twee mannen. Door de gelijke achtergrond van hulpverlening, hebben we veel herkenning. We verstaan elkaar. Stellen elkaar belangstellend diepe vragen.

Ondanks het er wat druilerig uitziet gaan we naar de Elzen. Daar is het rustig, groen en zacht vochtig.

Terwijl we wandelen zie ik deze prachtige grote bladeren van het Groot Hoefblad. Een herinnering aan de tuin van de buurvrouw in mijn jeugdjaren, omdat het zo mooi contrasterend was bij de kleinere bladeren van andere planten.

Terwijl we over diepe thema’s nadenken, zien we dit bankje dat om de boom heen is geplaatst. Echt een plek om te peinzen en stil te zijn en te reflecteren waarom we de dingen doen. Wat zijn onze drijfveren!?

We komen ook restanten tegen van wat mensen gemaakt hebben. Wat zou het doel geweest zijn? Hoe lang staat het er al? Ook die vragen zijn interessant. Wie waren die mensen, wat dreef hen?

Een mooie afsluiter is het beeld van deze zwanen met hun jongen. De cirkel van het leven blijft steeds maar doorgaan. Alles wat er gebeurd is, zal steeds weer gebeuren. En alles wat er gedaan is, zal weer worden gedaan. En we vinden onze weg daarin!