Al lang had ik de wens om in de natuur konikpaarden tegen te komen. In natuurbladen had ik er wel over gelezen. Vandaag is mijn verlangen bevredigd.

Tijdens een wandeling heb ik letterlijk oog in oog gestaan met een konikpaard in het natuurgebied de Oostvaarderplassen.

De bedoeling is daar om 25 meter afstand te houden vanwege mogelijk onberekenbaar gedrag. Het blijkt volledig onmogelijk! Er is een grote groep paarden bij elkaar. Ze struinen door de vegetatie. En terwijl we eigenlujk wachten hoe ze verder lopen, komen ze juist op me af. Een ervan loopt tegen me aan, of die een kopje wil geven, zoals poezen dat doen. Is dat de bedoeling? Of is het nieuwsgierigheid? Of is het een poging om de groep te beschermen? Gezien de waarschuwing ga ik hen verder uit de weg.

De konikpaarden zijn wat klein van stuk en zien er gemiddeld genomen onverzorgd uit in vergelijking met de gehouden paarden. De staarten en manen zijn bij vrijwel alle dieren, die we zien, in de klit. Door de kleur van hun vacht vallen ze niet echt op in het ruige terrein waar ze lopen. Door hun groepsgrootte weer wel.

Het konikpaard komt van oorsprong uit Polen en Wit-Rusland, eigenlijk een ras dat vooral in het wild of halfwild leeft. Sinds 1981 zijn ze in Nederland geïntroduceerd. Ze moeten ook integraal deel zijn van de natuur en zijn dus niet alleen voor de begrazing.