Mooi weer lonkte als een soort belofte. Alle reden om op donderdag weer eens ouderwets een eind op pad te gaan. Vorig jaar, ongeveer in dezelfde tijd, gingen we naar Vlissingen en het voelde als een vakantiedag in de lente. Ooh, daar hadden we vandaag ook zin in. En Vlissingen , we bezochten het in juli 2020 ook, ervaren we als een prima plek om te vertoeven, want er zijn stranden en duinen langs de hele kustlijn, de boulevard geeft een mooi zicht op schepen, die behoorlijk dichtbij varen en de sfeer in de stad is prettig.

We hebben de auto geparkeerd in een gebied waar het nog gratis is. Lopen we gewoon een paar km meer.

We zijn gestart -niet ver van het begin van de boulevard- en zijn langs de kustlijn gaan lopen, van de stad af.

Er is een aangename temperatuur en we hebben het echt (te) warm. De jas gaat open, het vest ook, de shawl gaat af. En nog is het puffen in de warmte. Heerlijk!

Af en toe hebben we een korte pauze om niet alleen te lopen, maar ook om de sfeer, de natuur, het uitzicht nog meer te ervaren.

We lopen door tot we nabij het strand van Dishoek bij Koudekerke zijn. We zien daar de hoog en laaggelegen vuurtorens staan.

Wanneer we de terugweg beginnen, bemerken we dat de zon steeds meer weggedrukt wordt door de bewolking. Af en toe valt er een drup. Ook de wind is meer voelbaar. De jas gaat weer dicht.

Aan de boulevard is het gewoon koud. Om wat warm te worden snacken we een frietje onder een afdak.

De shawl wordt ook omgedaan, de handschoenen gaan aan en/of de handen verdwijnen diep in de broekzakken. Zo lopen dan, wat opgewarmd, door naar de haven.

De haven en dan vooral de snelle en wendbare loodsbootjes vind ik geweldig.

Alhoewel de kou op het einde echt onaangenaam voelde, was het een goed idee om weer naar Vlissingen te gaan. Het was een leuke tijd samen!