Toen we recent iemand hielpen met een verhuizing, keken we elkaar samen aan. We hadden heel veel dozen met boeken gesjouwd,  het leek een complete bibliotheek.  Veel meer boeken dat er ooit te lezen zullen zijn. Dit willen we écht niet.

Het afgelopen jaar had ik dagelijks wel een natte neus  moest ik snuiten of niezen. En dat tijdens corona en geen corona hebbend. Een oude kwaal had zich geopenbaard,  namelijk huisstofmijt-allergie.

Afgelopen week hebben we de moed gevat en de ergste bron van huisstof aangekeken: de boeken onder de vensterbanken. En toen hebben we besloten dat alle boeken achter glas moeten komen te staan, behalve die waarin we lezen. We hebben twee extra boekenkasten aangeschaft en vervolgens alle boeken gewogen.  Ruim 300 werden te licht bevonden en zijn in bananendozen beland en gratis aangeboden aan liefhebbers. 

Diverse vrienden en bekenden hebben uit de afdankertjes boeken geselecteerd. We hopen dat die weer een bron van inspiratie en van plezier zullen zijn.

Het afstoten van zo’n reeks boeken doet me zeer. Het liefst ben ik omgeven door boeken.  Veel titels geven een herinnering aan de inhoud. Dat verrijkt, haalt herinneringen op aan voorbije tijden en laat beseffen hoe we veranderen in denken, voelen en handelen. Mooi dat proces, die groei. Ik voel me een rijk mens.

Nu hebben we een kamer vol met boeken achter glas:  een bibliotheek / studeerkamer / werkkamer.  Wat een weelde. De huiskamer oogt leger, ruimer en rustiger, ook doordat hrt vloerkleed is weggehaald.