In mijn boekenkast staat een heel oud boek met Hollandse liederen, “Kun je nog zingen, zing dan mee.”

Daar moet ik aan denken. Soms moet je gewoon gestimuleerd worden. Om mee te zingen of mee te genieten, te oefenen in dankbaarheid. De plek waar ik dat in 2020 het meeste heb gedaan, is de tuin. Daarom door het verhaal foto’s, die buiten nam. Allemaal plaatjes met een verhaal, bijdragend aan dankbaarheid.

Vandaag zitten we vooral in huis. Het is het gevolg van het niet fit zijn. Ik lees intermitterend voor, we praten over het thema van het boek, “Een kwestie van dood en leven” en met de kinderen is er geregeld even een berichtje over en weer. Wat is dat verbindend!! Over dat boek schrijf ik vast ook nog wel wat, denk ik.

Voor een frisse neus loop ik even naar buiten. In de vijf minuten dat ik buiten ben, is het zichtbaar dat de lente het jaargetijde is, de periode waarin het leven weer zichtbaar wordt. Van alles is weer gaan groeien en bloeien. Bijzonder vind ik de bloemen, ook die van de perenboom in de vaas op de tuintafel. 

De eend ligt op haar nest verborgen tussen de gras-planten. We verwachten dagelijks dat de eieren uitkomen en dat moeder daarna met de kuikens op stap gaat. We willen het niet missen!!

De bloemen van keramiek staan er nu ook alweer een jaar. Wat zijn ze nog leuk opvallend in de tuin. Ook de ooievaar naast de vijver is er al zolang. Leuk die weerspiegeling in het water van het vijvertje.

De planten komen weer op uit de grond. De groene sprietjes worden echte bladeren. Maar de varens zijn helemaal speciaal, zij rollen weer hun blad uit. Prachtig! 

Leven en dood. Boek, planten, jaargetijden. Het past vandaag allemaal. Geniet je mee?