Het belang van wandelen is intussen ruimschoots aangetoond. Nu nog het toepassen.

Kortgeleden had ik een mooie ervaring. We dachten samen even te gaan wandelen in de Nieuwe Dordtse Biesbosch. De zon scheen. Er was wel bewolking. We hadden zo’n 2-3 km gewandeld, toen de wolken wel erg donker werden en het begon te regenen. Naast de regen begon het ook flink te waaien. En de regen werd een stortbui. Een schuilplaats was er niet. De regenjas gaf gelukkig een goede bescherming en de capuchon kon met een touwtje ook goed dicht.

Het was door een stevige bries en de flinke nattigheid geen optie meer om door de velden terug te lopen, wat ons plan eigenlijk was. Lopend over de dijk kon wel. Zó lopen in de regen en de forse wind bleek eigenlijk wel een mooie ervaring. Eentje, die ik normaal graag uit de weg ga.

Zo ging het de eerste werkdag erna ook. Ik dacht te gaan wandelen, maar zag de wolken en het risico van regen. Even was er de verleiding om toch met de auto te gaan. Ik zette door en het werd opnieuw een forse bui met volop wind. En eigenlijk was het weer best lekker.

Zo heb ik de afgelopen dagen steeds gewandeld naar het werk. Geen mooi weer. Toch fijn. En het voelt gezond.

Vandaag scheen de zon. Dus nu elke kans aangegrepen om te wandelen. En terwijl er dan gesproken wordt met een cliënt, er nieuwe inzichten ontstaan, soms ook emoties de ruimte krijgen, wordt er ook ontspanning ervaren door het wandelen.

Even staan we bewust stil bij wat er is waar te nemen. De geuren van de planten en het geluid van vogels, de kleuren van de omgeving, de warmte van de zon en de koelte in de schaduw.

Zo geniet ik ook van de oude Zuidendijk met de dijkhuizen en het rustieke bruggetje.

De stilte was er ook heel dichtbij, in de moestuin een blok verder dan de praktijk. De buurman was er heerlijk bezig.

Bij de Tiny Houses in de straat is er ook stilte. We genieten van de rust.

Wandelen zet aan tot nadenken, tot waarnemen, het laat nieuwe beelden op de werkelijkheid ontdekken.