Een bezoek aan het Louwman Museum in Den Haag was leuk. Het biedt een beeld van de geschiedenis van de auto. Wat is er veel bedacht en uitontwikkeld. Schitterend.

De alleroudste, niet gerenoveerde exemplaren staan er. Het zijn wagens, die eerst meer op een koets lijken. Latere exemplaren worden steeds meer gemotoriseerd en langzaam krijgen de auto’s het model van de massaproductie.

De eerste auto’s waren vooral erg groot. Megagroot zou ik zeggen. Het was ook alleen maar betaalbaar voor een grote portemonnee.

Net als de huizen van toen waren er bij de auto’s veel mooi gemaakte details.

Later werd er meer geëxperimenteerd wat bijzondere vormen opleverden.

Het Koninlijk Huis had ooit deze bolide, een Ferrari.

Ik zie het nog voor mij. Mezelf als jochie van de lagere school. Liggend op de grond speelde ik het liefst met auto’s. Met de miniatuur auto’s van Dinky Toys was het bijna echt. Maar ook met een dessertlepel was ik zoet.

De bus die langs reed, de deuren sissend open deed. Dan weer optrok, schakelde en nog eens schakelde met bijhorend motorgeluid. Ik deed het allemaal na aan tafel. Ik was natuurlijk de chauffeur.

Met de autotechniek en een technische gegevens hield ik me niet bezig. Dat was niet mijn wereld. De auto was om te rijden en wist wel wat ik mooi vond en niet.

In het museum stonden mooi en lelijk naast elkaar en konden sommige auto’s naast rijden ook varen, zoals dit exemplaar.

We konden ons bezoek afsluiten in het meer dan sfeervolle restaurant dat meer een stadsplein in de avond leek. Wat een leuk museum!!