Mensen begrijpen is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Vanuit begrijpen komt ook de passende behandeling. Wat is de betekenis van het gedrag of de klachten? Het is iedere keer weer een puzzel. Nu is theoretische kennis wel goed, maar ik ben meer een beelddenker. Dan valt de theorie op zijn plek. Ik wil me graag verplaatsen in de ander en zo, vanuit hen, hun wereld inkijken. Dan zijn de tips en trucs in de behandeling passend. Het lezen van biografieën is daarom boeiend. Die helpen me om de diepere vragen te stellen, die de kern raken zonder oordeel.

Het boek “Onzichtbaar Onvermogen” is zo’n boek. Het is geschreven door Evelien Tersteeg. Zij biedt de lezer een kijkje in het leven van een autistische vrouw. Inmiddels heb ik bij diverse vrouwen autisme herkend wat later na uitgebreid onderzoek werd bevestigd. Dat vind ik gaaf. Nu is een diagnose natuurlijk een label wat duidelijkheid geeft. Belangrijker is hoe je kunt omgaan met de klachten of kwetsbaarheid. En dan is zo’n verhaal een mooie informatiebron.

Het is een heel informatief boek geworden. Nadrukkelijk komt naar voren dat ze anders is dan andere meisjes en haar anders-zijn maskeert en camoufleert. Daarmee lijkt ze gelijk aan de anderen, maar daarmee doet ze zichzelf enorm tekort. Ze wordt keer op keer overvraagd. Ze benoemt het een autistische burnout.

In dit open geschreven verhaal vertelt ze over haar leven. Op haar 40ste wordt pas duidelijk dat ze autistisch is. De effecten van autisme in haar werk, in haar relatie, in contact met anderen en in het moederschap beschrijft ze heel beeldend. Het is een hele klus. En aan haar uiterlijk is niks te zien!