Jezus, de belangrijkste man op aarde! Ja, natuurlijk! Wie anders? denk ik dan. Maar hoe kijken we naar Hem? Dat lijkt de inzet van dit boek. Het eerste hoofdstuk zet alvast de toon: “de speelsheid van God en het gif dat religie heet”. Mijn interesse om verder te lezen groeit. Jezus komt in opstand tegen de dode religie en maar brengt tegelijkertijd ook vernieuwing. Liefde en leven. Op een niet religieuze manier probeert Eldredge ons Jezus terug te geven.

Op een intense manier wordt Jezus’ persoonlijkheid neergezet als vurig doelgericht, het menselijkst van allemaal met een buitensporige vrijgevigheid, een ontwrichtende eerlijkheid en een aanstootgevende vrijheid. Intrigerend om het zo te lezen. De schrijver neemt de Bijbel heel serieus, maar is los van de religieuze angst. Hij schrijft over de mogelijkheid om net zo’n relatie met hem te hebben als Vader en Zoon met elkaar hebben. Ik citeer de achterflap: Ken je hem zo? Want, als je Jezus niet kent als persoon… Als je zijn unieke persoonlijkheid – speels, geraffineerd, vriendelijk, vurig, zachtaardig, gevat, vol woede tegenover alles wat religieus is – niet kent, kan het zijn dat je slechts een beeld van hem hebt leren kennen en niet hemzelf. Als je Jezus niet ervaart in je leven… Als je de troost van zijn concrete aanwezigheid niet kent… Als je zijn stem nooit hoort… dan ben je bestolen. En als je de kracht van zijn leven in jou niet kent, die jouw persoonlijkheid vernieuwt, je gebrokenheid geneest en je in staat stelt te leven zoals hij leefde, dan ben je beroofd. Jezus, bevrijd me van alles wat niet waar is over u en laat me zien wie u werkelijk bent.