Donderdag is mijn vrije dag. Mijn werkweek zit flink vol met contacten. Cliënten van allerlei soort en met heel uiteenlopende vraagstukken komen bij me langs. Gesprek na gesprek, op sommige dagen tot wel 10 gesprekken per dag. Ik geniet ervan, steeds gericht op wat de ander ervaart, ziet, opmerkt en nodig heeft en wat mijn bijdrage daarin mag zijn.

Op donderdag probeer ik steeds vaker een dag(deel) te hebben waar ik tot mezelf kom. Tot stilte kom. En het is zo moeilijk om dan werk te negeren. Het is steeds een bewuste keuze. Toch ervaar ik dat als nodig. Een ontmoeting met mijzelf, een ontmoeting met God is noodzakelijk om het leven te blijven verstaan. Weten en doorléven waar ik voor wil en moet gaan. Geïnspireerd worden om te kunnen inspireren. Periodiek alleen zijn is een verrijking.

Naast de gesprekken met cliënten en anderen, lees ik van alles. Ook dat roept weer vragen op. Vragen over hoe ik het leven zag en nu zie. Nieuwe inzichten ontstaan. Dat is mooi en uitdagend. De waarde van het leven ervaren en het goddelijke zien dat in veel zichtbaar is, is als een cadeau. Dat maakt me dankbaar.

Goed is goed genoeg. Elk dag geeft genoeg voor die dag. Ik hoef niet meer te geven dan ik heb.