Met een groepje collega’s vanuit verschillende plaatsen in Nederland trekken we een dagje op in de polders van Dordt. We kennen elkaar alleen van het beeldscherm. Het is bijzonder om elkaar dan in levende lijve te zien en met elk een individueel moment te kunnen hebben.

Tijdens de lunch komen gezamenlijke gesprekken op gang. We stellen elkaar inhoudelijke vragen vanuit ons beroep en worden wijzer van de verschillende reacties. En dan komen we ook bij onszelf uit. We kruipen allemaal verder uit onze schulp. Het voelt vertrouwd en er is ruimte om ook heel kwetsbare levenservaringen te delen, nare, maar goed bewaarde geheimen. Er is zoveel veiligheid, door wijd openstaande oren, ogen en harten. We beseffen het allemaal dat er iets heel speciaals gebeurt.

Er is ontferming, inclusie en maximale betrokkenheid. Hier veranderen mensenlevens. Hier is groei. Wat een onvergetelijke ontmoeting is dit! Goddelijk noemt iemand het! En ik denk dat het klopt.