Op allerlei momenten ben ik vandaag even stilgezet.

Bij het Spoorwegmuseum in Utrecht begint het. Voor het voormalige station Maliebaan staat namelijk een monument voor de weggevoerde joden uit de stad. Ook mensen met een zeer gewaardeerde familienaam staan erop. Zou het familie zijn in de verte? We weten het niet. Maar het geeft mij steeds te denken.

In het museum staat een oude veewagon, waarin destijds onze Joodse landgenoten naar de vernietigingskampen zijn vervoerd. Ik ben erin gestapt. Binnen is het donker. Slechts wat kieren in het hout zijn er. Benauwend. En hun toekomst was nog meer benauwend en donker.

Op een houten bankje bij de Koninklijke Wachtkamer staat het opschrift; ‘AL REIZEND ERVAART GIJ HET LEVEN VREEMDER: OVERAL ANDERS EN OVERAL EENDER’. Zou dat ook voor de Joodse reizigers zo geweest zijn?

In een etalage zie ik het schilderij dat het bovenaan dit blogje staat. Varkens zwemmen in Utrecht met de Domkerk in het water. Dat geeft toch ook te denken?

In een boek van Hermann Hesse uit 1930 lees ik later de volgende zin. ‘Mijn doel is, om altijd zoveel mogelijk de plaats te bekleden, waar ik zo goed mogelijk dienstbaar kan zijn, waar wat ik ben en wat ik aan eigenschappen en begaafdheden bezit in de beste aarde zullen vallen en een zo breed mogelijke uitwerking zullen hebben. Een ander doel is er niet.’ Goed willen doen… Voor mensen, voor de natuur. Verantwoordelijkheid nemen in de ingewikkelde wereld met tegenstrijdige belangen en inzichten.