Het lijkt zo eenvoudig om positief met mensen om te gaan, maar het valt vies tegen in de praktijk. Geregeld zul je mensen tegenkomen die moeilijk gedrag vertonen of die het nadrukkelijk met je oneens zijn. Mensen die niet naar voor jou belangrijke dingen willen luisteren. Recent heb ik een boek gelezen dat ik via via in handen heb gekregen. De pakkende titel is “Hoe je vrienden maakt en mensen beïnvloedt.” De schrijver van dit boek heeft in Verenigde Staten een reputatie opgebouwd van de maakbaarheid. Hij lijkt zelfs een soort van revolutie te hebben veroorzaakt.  Was vroeger de gematigdheid en introvert de norm. Deze man heeft door talloze cursussen en trainingen de bevolking ertoe gebracht om juist een extraverte uitstraling op prijs te stellen. Zo iets begreep ik na het lezen van het boek “Stil” van Susan Caen. Dus de naam van Dale Carnegie riep wel wat op.

Toch ben ik aan het boek begonnen, omdat ik niet bijvoorbaat een oordeel wil hebben. En daarmee blijk ik direct in te stemmen met de basisbeginselen, die de schrijver voorstelt. Voor een goed contact met de ander kun je beter niet de ander bekritiseren, beleren of veroordelen. Dat lijkt me toch een open deur. Maar veel mensen missen dit toch wel. Wat ook helpt voor een goed contact, is om je waardering te laten blijken. Uiteraard alleen wanneer je dat eerlijk en oprecht meent. En zo geeft de schrijver voor hen die niet snappen hoe je goed met anderen kunt omgaan, talloze tips. Zijn praktijkvoorbeelden zijn vooral uit de oude doos en Amerikaans. Geregeld komt een vroegere president in zijn verhalen voor, zoals Abraham Lincoln en Theodore Roosevelt. Voor hem als reuzen uit de Amerikaanse geschiedenis. Het is ook een boek van die tijd. Geschreven in 1936. En het is opnieuw vertaald en ook in Nederland weer uitgegeven.

Het boek heeft vier delen. Drie delen heb ik met plezier gelezen. Sociaal onhandige mensen kunnen best veel aan de drie hoofdstukken hebben. Want het klopt toch dat goed contact met de ander erom vraagt dat de ander blij moet zijn met jouw aanwezigheid. En dat ontstaat wanneer je oprecht belang stelt in die ander. De nadruk komt ligt op eerlijkheid en oprechtheid. De sfeer in het spreken doet veel. Laat die sfeer steeds aangenaam zijn, adviseert hij, zelfs wanneer je het inhoudelijk oneens bent. Wat een contrast met hoe in ons parlement soms wordt omgegaan met elkaar. Wat enorm helpt, – voor mij ook weer een open deur -, is om een aandachtige luisteraar te zijn. Help die ander om aan jou te vertellen wat hem of haar zo bezig houdt. Zorg als luisteraar dat je die ander kunt samenvatten en zijn of haar kernbelang erkent. Door in eerste instantie te praten over de dingen die de belangstelling hebben van je gesprekspartner, geef je de ander de ervaring dat hij belangrijk is. Dat willen we allemaal voelen in contact. Basisvoorwaarden.

Het gaat bij het beïnvloeden erom dat je naast deze goede basisvoorwaarden ook tact en inzicht hebt. Zo vertelt hij dat heel verstandig is om eerst duidelijk voor ogen te zien wat je gaat zeggen op basis van wat je weet dat de ander – op basis van zijn of haar belangstelling of drijfveren – daarop zal kunnen antwoorden. Ga niet onnodig op andermans tenen staan. Honing werkt beter dan azijn. Ga om met de ander zoals je het zelf gewenst zou hebben.

Het laatste gedeelte, deel 4, lijkt er niet in te passen. Dat gedeelte geeft mij wel de kriebels van manipulatie en onechtheid.

Mensen, die geregeld in conflict zijn met anderen of die het gevoel hebben alleen te staan in hun leven, kunnen aan de lessen veel hebben. Deel 4 kunnen ze gewoon overslaan.