Sinds een paar maanden maak ik kennis met Rikko Voorberg. Niet in persoonlijk contact, maar door te luisteren naar zijn dagelijkse overwegingen en nu ook met een boek van zijn hand. Rikko is een man, die prikkelt. Rikko wil op dezelfde manier als Jezus rechtvaardig zijn, woorden omzetten in daden , zodat liefde en rechtvaardigheid geen mooie filosofische theorie is, maar een uit te voeren actie. Als tegenhanger tegen hypocrisie en blijvende gevoel van machteloosheid.

Liggend in een hangmat of met de benen op de bank lees ik zijn boek. Het voelt ter plekke hypocriet. De vraag is of dat het is.

Hij komt op het woord vloeken. Er is in Nederland een vloekwoord dat het meeste weerzin oproept. Het gaat om het woord ‘godverdomme’. Terecht stelt hij de vraag of het logisch zou zijn aan God om ‘me’, mijzelf dus, te verdoemen. De opvatting is wijdverbreid. Hij vraagt zich af of het niet veel waarschijnlijker “een aanvoegende wijs is, een Oudnederlandse vorm die een wens uitdrukt: moge de Heer dit of dat verdoemen. Net als bij ‘God beware’ en ‘God verhoede’. Zoals het Engelse equivalent luidt: ‘God damn it’, ..” En ik denk dat hij gelijk heeft. Deze vloek is geen vloek, maar een wens vanuit een ervaren onrecht of pijn in de situatie. Vloeken wordt zo een niet willen wegkijken en uitdrukken van woede. Vloeken zoals ook in psalmen soms grof gesproken wordt. Kwaad worden over onrecht.

Het je laten raken en komen tot een gepaste vorm van actie. Liefde handen en voeten geven. Goed tegenover kwaad zetten. Negativiteit neutraliseren. Afwijzing beantwoorden met acceptatie. Tonen dat we niet meer wegkijken waar geld verliezen komt te staan tegenover het verliezen van mensen. Kiezen voor een wereld waarin iedereen gelijkwaardig is. Je jezelf steeds blijven afvragen of je aan de ander geeft, wat jezelf ook had willen ontvangen. Naast de mens denk ik ook aan het dier. Heersen, waartoe wij als mensen volgens de bijbel geroepen zijn, is goed doen, zodat alles gedijt. Zo zie ik het.

Het betekent veranderen in denken. Nadenken over wat ons beheerst. Is het angst of is het vertrouwen? Ik denk dat het daar begint. Woede, onmacht en daadkracht horen bij elkaar. Durf ik mezelf te laten raken? Durf ik persoonlijk daadkrachtig te zijn?

Rikko beschrijft hoe hij als kind opgroeit in een dominees gezin. En hoewel zelf ook gelovend hij zich losmaakt omdat hij niet tevreden is met de vastgestelde antwoorden. Hij onderzoekt, houdt het geloof vast, stelt vragen en leeft steeds meer naar de antwoorden, die hij vindt. In het boek “De dominee leert vloeken” geeft hij een tussenstand van het toepassen van het anders denken. Hij accepteert wat anderen over hem denken omdat hij buiten de paadjes loopt. Hij luistert naar commentaar en feedback. Wil niet eigenzinnig zijn. Hij wil leven in de voetsporen van Jezus. Ik voel me met hem verbonden daarin. Ik zoek ook naar wat het voor mij betekent.