Het klinkt zo verdrietig. Een gebroken hart. Een grote teleurstelling, een immens verlies, je hart breekt. Zal het ooit goed komen.

Dit plantje wordt het gebroken hartje, soms ook tranend hartje genoemd. De vorm is bijzonder omdat het inderdaad een hartvorm heeft. Bij deze plantjes krijg je eerder tranen van vreugde dan van verdriet.

Nu we niet massaal naar recreatiegebieden mogen gaan, komt vanzelf de creativiteit naar boven.

Voor onze deur zijn ouders bezig om het hun kinderen en zichzelf naar de zin te maken. Lanterfanten op het gras, spelevaren met een opblaasbootje, een trampoline, een ontmoetingsplaats daaronder, een glijbaan. Ondertussen werk ik gewoon door. Mooie combinatie!☘️

In het najaar kreeg ik van een coachee een paar bollen. Wat er uit komt, wilde hij vanwege de verrassing niet vertellen. Nu een preview. De bloemen zijn er nog niet helemaal…!

Een paar maanden geleden werd ik onverwachts benaderd door een mevrouw die mij voor een artikel in een tijdschrift een paar vragen wilde stellen. Het ging over alternatieve oplossingen voor als je ongelukkig getrouwd bent.

In het April nummer van het maandblad Eva is het opgenomen in een artikel “Getrouwd, latten of een time-out.”

Een leuk en creatief idee van Herman. Hij schrijft: Nu iedereen zoveel mogelijk thuis moet blijven in verband met het Corona viris, vind ik het leuk om de mensen in Dordrecht een gratis aandenken te geven aan deze rare tijd. Ik vind het, als fotograaf in Dordrecht, leuk om door het raam of voor de deur leuke foto’s te schieten van mensen/gezinnen die binnen ‘opgesloten’ zitten. Zo blijf ik op gepaste afstand en houden we ons aan de richtlijnen van het RIVM! Je krijgt de beelden, in hoge kwaliteit en zonder beeldmerk, digitaal toegezonden.

Vanwege de COVID-19 maatregelen zijn de kapsalons gesloten. Toen de maatregelen genomen werden, was ik net geknipt.

Mijn haar is echter wel aan een beurtje toe. En Karin is gelukkig een van-alles-kunner. Met de tondeuse heeft ze mijn haar weer geciviliseerd. Van de restanten zouden vogeltjes zo heerlijk nestmateriaal kunnen hebben.

Heel bijzonder is het om de opgerolde bladeren van een varen te zien. De lelijk geworden blaadjes, vaak nog groen, maar ook met bruin geworden blaadjes, liggen er wat haveloos over heen. Duidelijk is dat het oud is.

Daaronder liggen de verse, jonge loten klaar om zich langzaam uit te rollen tot een sprankelende bladeren van de varen.

Ook in de tuin van ons vorige huis hadden we dit plantje. Hoe komt men nu aan die naam, in het Latijn Pulmonaria? Ook dat blijkt beschreven. Men dacht dat de tekening op de bladeren van het gevlekt longkruid op (zieke) menselijke longen leek. Volgens de zogenaamde signatuurleer werd de plant daarom als geneesmiddel bij longaandoeningen beschouwd. Die geneeskrachtige werking is echter niet bewezen. Blad van longkruid vermengd met lavas en smalle weegbree zou helpen tegen inwendige verslijmingen.

We hebben dus geneesmiddelen in onze tuin!

De appelboompjes in de tuin staan nu ook in bloei. Het belooft ons een bescheiden appeltaartje in de herfst.

Een van de eerste bloemen, die de tuin brengt, is van de Gieser Wildeman. Het begint natuurlijk klein, maar het wordt steeds uitbundiger.

Nooit geweten dat deze bloempjes familie zijn hyacinten. De onderste bloemen zijn knikkend, en de bovenste licht opstaand. Door heel de voortuin zijn ze te vinden. Ook bij het vijvertje staan er een paar. Leuk om dit zo te bekijken, maar nog lastig om ze echt goed in beeld te krijgen.

Op zondagmiddag even in het zonnetje zitten. Petje op ter bescherming. Na zoveel maanden van herfst en winter, ben ik erg blij met de lente. Marijke komt even langs. Goed voor een paar foto’s!