Bijna 3 jaar heb ik nu het Oranje Busje. En het is steeds weer functioneel gebleken. De wagen heeft “veel meegemaakt” zei een deskundig iemand die de auto kritisch bekeek op de dag dat ik ‘m kocht, want het interieur is niet heel mooi. Het motorblok is echter nog prima. Het kan nog zeker het dubbele aantal km’s aan. En de kleur is leuk opvallend en toch niet alledaags.

In de afgelopen jaren heb ik er al mijn kinderen, maar ook anderen blij mee kunnen maken om hun spullen te kunnen vervoeren. Dat vind ik tof. Het busje heeft me gereden vanuit Friesland naar huis en allerlei adressen in Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk en Italië. Wie weet waar we nog ermee komen. Soms hadden we pech, maar ook dan was het wel weer hilarisch of gezellig.

Soms ervaar ik de verleiding naar meer luxe, maar telkens kom ik redenerend uit op het handhaven van de status quo. Ik ga door met kleine aanpassingen en af en toe een flinke poetsbeurt. Dan blijf ik genieten van de mogelijkheden en van genoeg.

Elke morgen word ik verwend met vers fruit. Dat vind ik een geweldige start van de dag. Het menu bevat zeker appel, banaan en sinaasappel, maar blijft ook deels een verrassing vanwege de diversiteit aan zomerfruit.

Al dat fruit vul ik aan met noten en zaden en gebroken lijnzaad. We hebben volop keuze aan noten. Zodoende heb ik elke dag een uniek ontbijt! Bovendien is het erg vezelrijk en dat is erg gezond.

Wandelend door de bossen zag ik deze schitterende planten. Digitalis ken ik als een medicijn in de tijd dat ik als verpleegkundige in het ziekenhuis werkte.

Digitalis wordt gebruikt bij behandeling van bepaalde hartritmestoornissen (atriumfibrilleren) en bij de behandeling van hartfalen. Mooi vind ik dat het medicijn duidelijk terugvoert naar de klassieke behandeling met kruiden. De toepassing is voor het eerst beschreven door de Engelse arts William Withering (1741-1799) uit Birmingham, die waarnam dat een kruidenmengsel van een lokale kruidengenezeres (“old Mother Hutton” uit Shropshire) zeer effectief was bij ernstig oedeem van de benen. 

Maar naast de werking van de plant, vind ik de bloemen zo mooi. Laag, vanaf de grond, heb ik de foto’s genomen, zodat je in het hart van de bloemen kijkt.

Geregeld worden we getrakteerd of uitgenodigd om een recept of een uitprobeersel te proeven. Dat is leuk.

Gisteren werden gevulde pannenkoeken aangereikt. Het vulsel wordt beschreven als Tvorog. Dat is voor ons geen bekend product. Het zit tussen kaas en kwark in. Het is wat droger.

We hebben het gelijk geproefd. Lekker fris, maar ook wel vullend. Goedgekeurd! Karin probeerde het later met een zelfgemaakte rode vruchtensaus. Dat smaakte uitstekend! Leuk dat uitproberen!👍

Iedereen die me goed kent, weet dat ik gek ben met mijn Oranje Bus. Het aparte fotomapje waar ik de foto’s waar de bus op staat in bewaar, heeft sinds juli 2017 nu al 257 unieke foto’s.

Vandaag kwam een grote wens uit, een foto waarin ik onderweg ben. Op deze foto ben ik onderweg naar huis. Een realistisch beeld vanaf een afstandje. Ik word daar blij van. Wellicht een beetje raar?! Klopt! Dank aan de fotograaf!

Langs de rondweg staan velden vol met boterbloemen. Hoe fotografeer je dat? Ik heb het geprobeerd. De foto met één bloem geeft het meest de schoonheid weer. De massaliteit vind ik moeilijk te vangen, eigenlijk is het zelf bekijken het mooiste. De veelheid komt het best tot uitdrukking door de wind die erdoorheen gaat en de zon die alles uitlicht. Schitterend!

Vandaag zou ik naar Nijkerk zijn gereden voor een landelijke bijeenkomst van een beroepsvereniging. De bijeenkomst was echter nu online, via Zoom. Het was een leuke ervaring om met collega’s samen te luisteren naar een spreker, in groepjes uiteen te kunnen en het gesprokene te kunnen bespreken. Daarna werden de groepjes weer opgeheven en was de hele groep weer bijeen.

Het enige wat er niet is, is het samen eten en de gesprekjes die er dan zijn. Al met al scheelt het wel veel reistijd en brandstof!

Eind april zag ik de kastanjeboom in bloei, maar waren de bloemen net te hoog om er een close-up van te maken.

Recent bij een wandeling in de Alblasserwaard kwamen we weer kastanjebomen in bloei tegen en daar kon ik wel bloemen van heel nabij zien. Mooi hè!

Van de week tijdens een fietstocht door de Biesbosch kwamen we onverwachts een licht blauwe 2CV tegen. Het riep direct gevoelens op passend bij een vakantie in Frankrijk. Ook al hebben we ongeveer 35 jaar geleden onze eend(jes) verkocht, het bleef toch een erg leuke auto. Tja, die herinneringen….. Wat te denken van dit refrein van het Eendenlied. Heerlijk om ook te beluisteren op het oude singletje.

“Wij hebben een eendje dat woont bij ons in, een lelijk klein eendje voor ’t hele gezin.
En altijd gaat dat eendje met ons mee naar ’t bos en de hei en de zee.
Een buitenbeentje, maar aardig en vief, ons lelijke eendje, lelijk maar lief.
Wij hebben een eendje dat woont bij ons in, een eendje voor ’t hele gezin.”

Vandaag even in de praktijk gewerkt. Belangrijkste was om het anderhalve meter klaar te maken. Sjouwen, tafels draaien en dan maar hopen dat het nog een beetje sfeervol blijft. In de grootste spreekkamer, de huiskamer, lijkt het wel gelukt.

Het is met ontzag en ontroering dat ik jaarlijks 4 gedenk en 5 mei vier. Ontzag voor wat mensen onder oorlogsomstandigheden moeten meemaken, het onuitsprekelijke leed dat de Joden is aangedaan in de holocaust. Ook ontzag voor de ontelbare slachtoffers onder hen die de geallieerden waren. Jonge levens, die vielen voor het hervinden van vrijheid! Het ontroert me keer op keer die oude veteranen te zien bij de herdenkingen.

Er is veel niet over gezegd door mannen en vrouwen die denken dat anderen meer is overkomen. Voor mij telt alles mee. Ik weet van een teneur van niet voelen, hard werken, bouwen aan de opbouw van ons land. Elk verhaal met impact is waard om te worden gehoord. Ik ben enorm dankbaar voor een leven zonder oorlog. De vrijheid om te denken, geloven en uit te drukken wat ik wil. Tegelijkertijd wil ik waakzaam zijn en vertrouwen op God, die Liefde is.

Begin dit jaar verkregen we een stukje chocolade. Het werd in een doos bij ons gebracht. Bijgeleverd was er een hamer en een beiteltje.

Het kwam door een gift aan het goede doel, Mercy Ships. Het heeft een gewicht van 8 kilo!!!

We hebben veel om te delen!!😁🥰😍

Werklui zijn druk bezig geweest in en buitenshuis om ons huis geschikt te maken zonne-energie op te kunnen wekken. Na vele weken met veel zon, moest dit werk nu juist met regen gebeuren. Spannend om te ontdekken of wat beloofd is ook waargemaakt gaat worden. Het is in elk geval mooi om van nieuwe technologie gebruik te maken en zo onze bijdrage te leveren aan een schonere wereld.

Het is alweer bijna 10 jaar geleden dat ik afscheid nam van De Grote Rivieren. Al met al heb ik er van 1989-2010 gewerkt.

Bij het afscheid kreeg ik 35 kaarten van collega’s mee met mooie woorden en uitdrukkingen van dankbaarheid. Even in een verloren moment deze woorden weer gelezen.

Gaaf dat mijn vaardigheden en levensstijl zo zijn gewaardeerd. Of zoals een psychiater schreef: Ik heb je leren kennen als een integere en betrokken man met een brede blik en zin tot zelfreflectie. Je keuze voor contextuele therapie was er ook heel passend bij dat beeld. Ik vind het jammer dat er alweer zo snel een eind komt aan onze nauwe samenwerking en een verlies voor De Grote Rivieren dat je weggaat.

Vlakbij huis, in het parkje, staan een aantal kastanjebomen. Vandaag even ervan genoten. Wat zou ik graag iets dichterbij de bloemen komen.

Van die bermen met Hollands Kant. Ieder voorjaar kijk ik er naar uit. Kijk eens naar het detail!