Vanwege de COVID-19 maatregelen zijn de kapsalons gesloten. Toen de maatregelen genomen werden, was ik net geknipt.

Mijn haar is echter wel aan een beurtje toe. En Karin is gelukkig een van-alles-kunner. Met de tondeuse heeft ze mijn haar weer geciviliseerd. Van de restanten zouden vogeltjes zo heerlijk nestmateriaal kunnen hebben.

Heel bijzonder is het om de opgerolde bladeren van een varen te zien. De lelijk geworden blaadjes, vaak nog groen, maar ook met bruin geworden blaadjes, liggen er wat haveloos over heen. Duidelijk is dat het oud is.

Daaronder liggen de verse, jonge loten klaar om zich langzaam uit te rollen tot een sprankelende bladeren van de varen.

Ook in de tuin van ons vorige huis hadden we dit plantje. Hoe komt men nu aan die naam, in het Latijn Pulmonaria? Ook dat blijkt beschreven. Men dacht dat de tekening op de bladeren van het gevlekt longkruid op (zieke) menselijke longen leek. Volgens de zogenaamde signatuurleer werd de plant daarom als geneesmiddel bij longaandoeningen beschouwd. Die geneeskrachtige werking is echter niet bewezen. Blad van longkruid vermengd met lavas en smalle weegbree zou helpen tegen inwendige verslijmingen.

We hebben dus geneesmiddelen in onze tuin!

De appelboompjes in de tuin staan nu ook in bloei. Het belooft ons een bescheiden appeltaartje in de herfst.

Een van de eerste bloemen, die de tuin brengt, is van de Gieser Wildeman. Het begint natuurlijk klein, maar het wordt steeds uitbundiger.

Nooit geweten dat deze bloempjes familie zijn hyacinten. De onderste bloemen zijn knikkend, en de bovenste licht opstaand. Door heel de voortuin zijn ze te vinden. Ook bij het vijvertje staan er een paar. Leuk om dit zo te bekijken, maar nog lastig om ze echt goed in beeld te krijgen.

Op zondagmiddag even in het zonnetje zitten. Petje op ter bescherming. Na zoveel maanden van herfst en winter, ben ik erg blij met de lente. Marijke komt even langs. Goed voor een paar foto’s!