Gisteren en vandaag heb ik gewandeld in de Hollandse Biesbosch. Het weer is heerlijk. Eigenlijk is het wat lastig om te bepalen wat je dan aantrekt. Een trui is niet genoeg, een jas vaak weer teveel.

Al lopend over de modderige paden had ik gisteren met een vriend hele gesprekken, die steeds weer even moesten stoppen om een manier te vinden om verder te gaan. Het getijdengebied laat zich gelden. Soms kun je links- of rechtsom een plas voorbij. Maar er waren ook hele stukken dat we creatiever moesten zijn. Klimmen en klauteren over boomstammen. Uiteindelijk zelfs met takken en boomstronken sjouwen om een brug te slaan. En dan erover heen lopen in de hoop geen nat pak te halen. Het kind in de man is wakker geroepen.

Vandaag is water hoger dan gisteren en mijn wandelgenoot is mijn geliefde. Dan gaat het anders. De natuur is even mooi en dan letten we meer op uitzichten, kleur en elkaar.

Fijn om buiten te zijn en keer op keer redenen te hebben, maar soms ook om te zoeken om dankbaar te zijn. Deo Gloria.